بصیرت دینی دو مرحله دارد:
1-«بصیرت نسبت به دین» که مراد از آن بینش صحیح، جامع، نظامند و عمیق همراه با گرایش قلبی نسبت به اسلام ناب است که زمینه ساز انجام اعمال صالح می گردد.
2- « بصیرت بر آمده از دین» که مراد از آن بینایی قلبی، درک باطنی، بینش روشن نسبت به حقایق ( از جمله خود دین) است که در پرتو «ایمان و التزام قلبی» و «پای بندی عملی به اسلام» از جانب خدای رحمان به انسان اعطا می شود.
پژوهش پیش رو، کاوشی در بصیرت دینی به معنای دوم است که در سه بخش اساسی، چیستی، چرایی و چگونگی ارتقاء آن سازمان یافته است.