آموزه های اسلام، دارای دو بخش اعتقادی و عملی اند. بخش اعتقادی از اصول دین و مذهب
سخن می گوید و بخش عملی از فروع دین.
اعتقاد به اصول دین باید از روی پژوهش باشد، نه تقلید. اصول دین نیازمند یقین اند؛
ازاین رو، تقلید را برنمی تابند؛ ولی فروع دین نیازمند تبلیغ و بیان اند و حکم عقل در آن ها کافی
نیست؛ ازاین رو، تقلید پذیرند..