تاریخ معاصر ایران مملو از تحولاتی است که در پرتو آن می توان گران بها ترین تجربات را در اختیار نسل کنونی جامعه قرار داد.
فراز و نشیب ها، کج روی ها، و ناکامی ها از یک سو و از سوی دیگر پیشرفت ها و دستاوردهایی که ملت ایران با وحدت رویه کسب نودف تماما می تواند مخاطب امروزی را برخوردار از یک عقلانیت تاریخی در مواجهه با مشکلات و مصائب نماید؛ به ویژه تحولاتی که در عرصه بین الملل رخ داده است.
طبیعتاً کاوش در رخدادهای سیاست خارجی ایران با کشورهای جهان مخصوصا در مواجهه با کشورهای استعماری می تواند عمق معرفتی آحاد جامعه را غنای بیشتری بخشد،
در این میان پویش در تحولات ایران در تاریخ معاصر، جلوه گر حضور و جولان کشورهای غربی در عرصه های سیاسی، فرهنگی و اقتصادی جامعه ایران دارد اما با وقوع انقلاب اسلامی و بازتولید هویت و عزت اسلامی در جامعه، دگرگونی بنیادینی در نوع روابط غرب با ایران صورت گرفت.

بنابراین آنچه این پژوهش به آن اهتمام دارد بازخوانی دشمنی غرب با نظام برخاسته از انقلاب اسلامی است.الیته بسیاری از اندیشمندان ، چالش میان آمریکا به عنوان سردمدار جریان غرب و ایران را محصول انباشت تصورات و برداشت های ذهنی غلط هر دو طرف می پندارند که موجب اتخاذ سیاست های اشتباه در روابط دو کشور شده است .

برخی بر این باورند تخاصم میان ایران و اسرائیل بن مایه روابط عنادآمیز ایران و غرب محسوب می شود.
برخی نیز معتقدند کشورهای زیادی از تقابل فعال ایران و غرب منفعت می برند، بدین خاطر با هر ابزارهای درصدد ممانعت از عادی شدن روابط ایران و غرب می شوند، اما برخی نیز با تامل در نوع کنش سیاسی نظام سلطه، براین اعتقادند که خاستگاه دشمنی غرب نسبت به ایران در ماهیت دولت های استعماری نهفته است، اما این دشمنی به خاطر چیست؟ چرا جمهوری اسلامی تمامی اندیشه نظام استکباری را به خود مشغول ساخته است؟
آیا ایران سلاح نظامی غیر متعارفی دارد که جهان غرب از آن هراسان است؟ آیا ایران حقوق بشر را نفی کرده است و غرب به دنبال تنبیه آن است؟ آیا ایران به لحاظ اقتصادی آن چنان قدرت دارد که منافع اقتصادی غرب را متزلزل نموده است؟ پر واضح است که ایران چه جرمی مرتکب گشته که خشم استکبار جهانی چنین برآشفته است؟ بدین خاطر نیاز است ماهیت و ریشه این خصومت مورد بررسی قرار گیرد؛ سپس به عوامل و چرایی دشمنی غرب با ایران پرداخته شود و در آخر اقدامات و دشمنی های غرب که نمود در آمریکا دارد با ایران مورد کاوش قرار گیرد .

برای اثبات این منظور تلاش شده است از تحولات جهانی و نوع نظام رفتاری استعمار با سایر دولت ها در اثبات مدعا نیز استفاده شود.
آنچه در این پژوهش ذکر می گردد بخشی از مجموعه دشمنی های غرب در ابعاد مختلف می باشد.

پیروزی انقلاب اسلامی را می توان نقطه عطف تحولات ایران معاصر قلمداد کرد و بر این اساس، تاریخ ایران را به دو دوره ی قبل و بعد از انقلاب تقسیم کرد.
این انقلاب بزرگ علاوه بر رهایی ملت ایران از سلطه حکومت شاهنشاهی 2500 ساله ، خط پایانی بر سلطه 200 ساله استعمار و استکبار بر ایران نیز کشید و از این جهت، از اهمیت شایان توجهی در میان اندیشمندان و افکار عمومی جهانی برخوردار است.

اثرگذاری ، بازتاب و پیامدهای داخلی، منطقه ای و بین المللی انقلاب اسلامی پس از 43 سال از پیروزی آن، باعث شده که این انقلاب بزرگ همچنان در محافل علمی و رسانه ای مورد توجه قرار داشته باشد و تحلیل های گوناگونی درباره تاریخ، ابعاد و زوایا و آثار انقلاب ارائه شود که پاره ای از آن ها با واقعیت های انقلاب در تضاد است.
کم کاری و بعضاً بی توجهی نهادها و مجامع علمی داخلی در زمینه تبیین انقلاب اسلامی از سویی و تمرکز دشمنان انقلاب، به ویژه نظام استکباری آمریکا، بر فعالیت های رسانه ای و پژوهشی و راه اندازی نبرد روایت ها، زمینه را برای تحریف این انقلاب بزرگ فراهم کرده است.

یکی از ابعاد تحریف انقلاب اسلامی، تاریخ انقلاب و تحولات منجر به پیروزی آن و پس از پیروزی تاکنون است.در میان این تحولات ، تسخیر لانه جاسوسی آمریکا از اهمیت بالایی برخوردار است که از سوی حضرت امام (ره) انقلاب دوم نامیده شد.
در واقع با انقلاب اول، ملت ایران از سلطه استبداد رهایی یافت و با انقلاب دوم از سلطه استکبار.

ایده محوری و هدف اصلی این کتاب، بررسی نحوه مواجهه آمریکا با انقلاب اسلامی است و تبیین این موضوع با تکیه بر اسناد لانه جاسوسی که توسط دانشجویان تسخیر کننده منتشر شده است ، خط بطلانی بر این ادعا ها خواهد کشید.

مقطع زمانی مورد بررسی از اواسط سال 1357 تا تسخیر لانه جاسوسی در 13 آبان 1358 است.
لذا این نوشتار در پی تبیین این سوال است که آمریکایی ها ادعا می کردند انقلاب ایران را به رسمیت شناخته اندو می خواهند با انقلابیون کار کنند.
طبق اسناد سفارت آن ها در ایران در این مدت نسبت به انقلاب اسلامی و ایران چه رفتاری داشتند؟
بر اساس اسناد لانه جاسوسی در این مقطع مهم و سرنوشت ساز، آمریکا سه راهبرد در قبال انقلاب اسلامی داشته است که به شرح زیر است:
الف) حمایت قاطع از رژیم پهلوی تا آخرین لحظه؛
ب) نفوذ در انقلاب اسلامی و تقویت و برکشیدن جریان همسو با آمریکا؛
پ) تقابل با انقلاب اسلامی و تلاش در جهت براندازی آن.

در مطالب پیش رو با تکیه بر اسناد لانه جاسوسی، به تشریح راهبردهای فوق پرداخته و در صورت لزوم به تحلیل ها و خاطرات مقامات آمریکایی در آن مقطع از جمله سایروس ونس، وزیر خارجه، برژینسکی مشاور امنیت ملی و سولیوان، سفیر آمریکا در ایران نیز رجوع خواهد شد.