مؤلف کتاب را در شش فصل با عنوان های: توحید از منظر قرآن و روایات، نبوت از نگاه احادیث و دانشمندان شیعه، تحریف قرآن از نگاه احادیث و دانشمندان شیعه، امامت از نگاه احادیث و دانشمندان شیعه، غلو از نگاه احادیث و دانشمندان شیعه و مهدویت؛ باور مشترک اسلامی نگاشته و درباره شیعه و عقاید شیعه در مقدمه چنین آورده است:

شیعه مولود طبیعی اسلام است و پیدایش آن نیز نتیجه طبیعی اسلام و نمایانگر اندیشه ای است که دعوت اسلامی در راه رسیدن به کمال مطلوب خود، از طرح آن ناگزیر می باشد. از این رو، تشیع سیمای حقیقی اسلام است که پیشینه آن به عصر نبی اکرم اسلام برمی گردد و بعد از ختم رسالت نیز در خلافت ظاهری امام علی بروز و ظهور یافت. شیعه با الهام از اهل بیت در همه ابعاد به ویژه در بعد اعتقادی، بیش از هر چیز بر کتاب و سنت پیامبر تاکید می ورزد. بر همین مبنا بود که امام علی حاضر نشد در شورای شش نفره به غیر کتاب خدا و سنت رسولش بیندیشد.

در اندیشه شیعه اثناعشری، امام، جانشین و وصی پیامبر قلمداد می شود و آنان هیچ گاه امام را پیامبر نمی دانند و معتقدند که بین آن دو فرق هایی هست. لذا نویسنده در صفحه 73 کتاب درباره فرق بین پیامبر و امام چنین آورده است:

1. از اخبار استفاده می شود که امام تشریع کننده نیست؛ چنان که امام باقر در تفسیر آیه «اَطِیعُوا اللَّهَ وَ اَطِیعُوا الرَّسُولَ وَ اُولِی الْاَمْرِ مِنْکُمْ» می فرماید: « هِیَ فِی عَلِیٍّ وَ فِی الائِمَّه جَعَلَهُمُ اللهُ مَوَاضِعَ الانبیاء غَیرَ اَنَّهُم لا یُحِلُونَ شَیئاً و لَایحَرِّمُونَهُ »؛ مراد از اولی الامر، امام علی و دیگر ائمه اند. خداوند آنها را در جایگاه انبیا قرار داد؛ با این تفاوت که آنان حلال و حرامی را دریافت نمی کنند.

از تعبیر« غَیرَ اَنَّهُم لا یُحِلُونَ شَیئاً و لَایحَرِّمُونَهُ » تفاوت امام با انبیاء مشخص می شود؛ زیرا بر اساس این روایت، بر انبیاء حلال و حرام نازل می شود؛ ولی بر ائمه چنین معارفی نازل نمی شود.

2. شیعیان معتقدند که اگرچه بر امام الهام می شود و او با عالم غیب ارتباط دارد؛ چنانکه در قرآن چنین الهامی به مادر حضرت موسی نسبت داده شده و آمده است: «و اوحینا إلی ام موسی ان ارضیعه»؛ ما به مادر موسی الهام کردیم که او را شیر بده. و این نوع وحی و الهام، با وحی انبیاء متفاوت است؛ زیرا پیغمبر رسماً با عالم غیب تماس دارد و فرشته وحی را می بیند و ملکوت جهان هستی را رؤیت می کند؛ ولی ارتباط امام، به چنین مرتبه ای نیست.

در ادامه، مؤلف عناوین فصل چهارم را چنین برمی شمارد: ویژگی های امام از دیدگاه شیعه، برخورداری از عصمت، افضلیت از دیگران، انتصابی بودن امام، امام و خلیفه بعد از پیامبر، امامت و نزول وحی و امامت و نسخ احکام.

همچنین وی درباره انتصابی بودن امام نیز چنین می نویسد:

قرآن کریم در آیات متعددی، به انتصابی بودن امامت اشاره دارد که به نمونه هایی از آنها اشاره می شود:

1.قرآن می فرماید: « وَ إِذِ ابْتَلی‏ إِبْراهیمَ رَبُّهُ بِکَلِماتٍ فَاَتَمَّهُنَّ قالَ إِنِّی جاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِماماً »؛ به خاطر آورید هنگامی که خداوند ابراهیم را با وسایل گوناگونی آزمود و به او خوبی از عهده آزمایش ها برآمد. خداوند به او فرمود: من تو را امام و پیشوای مردم قرار دادم.

خداوند در این آیه، خطاب به حضرت ابراهیم می فرماید: من تو را امام مردم قرار دادم؛ یعنی امامت را خداوند تعیین می کند، نه خلق خدا.

2.قرآن کریم در آیه ای دیگر می فرماید:

« إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَی آدَمَ وَ نُوحًا وَآلَ إِبْرَاهِیمَ وَ آلَ عِمْرَانَ عَلَی الْعَالَمِینَ »؛ خداوند آدم و نوح و آل ابراهیم و آل عمران را بر جهانیان برتری داد. آنها فرزندانی بودند که از نظر تقوا بعضی از بعض دیگر گرفته شده بودند؛و خداوند، شنوا و داناست.

مقصود از «اصطفی» در این آیه همان برگزیدگی و انتصاب از نظر نبوت و رسالت و یا به عبارت دیگر، زعامت و رهبری است. در آیه پس از آدم و نوح، از خاندان ابراهیم و عمران سخن به میان آمده است.

کتاب حاضر به منظور شناسایی معیار های کاربردی اخلاق از دیدگاه دین نوشته شده است تا خوانندگان خود را در شناخت این معیار ها و نیز چگونگی کاربرد آنها یاری رسانند. خوانندگان پس از مطالعه این کتاب قادرند مسائل اخلاقی را در زندگی فردی و اجتماعی به کار گیرند. در این کتاب، پس از آسیب شناسی بحث های کلی و مفهومی، پنج حوزه اخلاقی آسیب شناسی شده است و با استفاده از گفت و گوهای درون دینی، راه حل های کاربردی ارائه شده است. آن پنج حوزه عبارتند از: معاشرت، سیاست، سازمان، نقد اندیشه ها و مسائل جنسی.
کتاب حاضر در شانزده فصل به شرح ذیل می باشد:
فصل اول: مفهوم شناسی
فصل دوم: جایگاه اخلاق در اسلام و دیگر ادیان الهی
فصل سوم: اخلاق کاربردی
فصل چهارم: اخلاق در معاشرت(1)
فصل پنجم: اخلاق در معاشرت(2)
فصل ششم: اخلاق در معاشرت(3)
فصل هفتم: اخلاق در معاشرت(4)
فصل هشتم : اخلاق در معاشرت(5)
فصل نهم : اخلاق در سیاست(1)
فصل دهم : اخلاق در سیاست(2)
فصل یازدهم: اخلاق در سازمان(1)
فصل دوازدهم: اخلاق در سازمان(2)
فصل سیزدهم: اخلاق در سازمان(3)
فصل چهاردهم: اخلاق در نقد اندیشه ها
فصل پانزدهم: اخلاق جنسی(1)
فصل شانزدهم: اخلاق جنسی(2)

امر به معروف و نهی از منکر، یک واجب مهم اسلامی است که متاسفانه هم شناخت کافی در مورد آن وجود ندارد و هم به طور شایسته مورد توجه قرار نگرفته است.
حتی در جامعه اسلامی ما، با این که قرآن و احکام در درجه اول اهمیت قرار دارند، باز هم این اصل مهم مورد غفلت و کم مهری واقع شده و توجه کافی بدان نشده است.
رهبر معظم انقلاب اسلامی، حضرت آیه الله خامنه ای، مد ظله العالی، در این مورد بیانات مهمی ایراد فرموده و در جلسات متعددی مسئولان و تک تک افراد جامعه را نسبت به توجه به این واجب توصیه کرده اند.
ما در این کتاب، به خواست خدا نسبت به اهمیت این واجب، شرایط آن، عوامل و عواقب بی اعتنایی بدان، وظیفه حکومت نسبت به آن و .. بحث خواهیم کرد.

در نوشتار حاضر، نکارندگان در 4 فصل به موشکافی ابعاد مختلف خود کنترلی پرداخته اند. در فصل اول به کلیات خود کنترلی (اصول، مبانی و …)، در فصل دوم به عوامل خود کنترلی، در فصل سوم به «الگو و مدل های خود کنترلی» و در فصل پایانی به تبیین رابطه خود کنترلی با نظریه های مدیریتی پرداخته شده است.

نویسنده در این کتب، با توجه به تازگی و منحصر به فرد بودن انقلاب اسلامی ایران و سختی درک مفاهیم بنیادین و پایه ای آن برای بسیاری از افراد، بیان این نکات را برای هر فرد ایرانی به خصوص فرهیختگان ضروری می داند: ۱. قانون اساسی جمهوری اسلامی 2. اصول کلی و اساسی نظام جمهوری اسلامی ۳. ماهیت و ویژگی های مردم سالاری دینی ۴. حقوق و آزادی های ملت 5. رهبری 6. قوای سه گانه و بیان روابط میان آنها 7. سایر ارکان و نهادهای تاثیر گذار در نظام جمهوری اسلامی

تعلیم و تربیت عبارت است از فراهم آوردن زمینه‌ها و عوامل به فعلیت رساندن یا شکوفا ساختن استعدادهای شخصی در جهت رشد و تکامل اختیاری او به سوی هدف‌های مطلوب بر اساس برنامه‌ای سنجیده شده. در نوشتار حاضر نگارنده تلاش کرده است با بهره‌گیری از آرا و اندیشه‌ها و دیدگاه‌های دانشمندان علوم تربیتی و با تکیه بر کتاب و سنت، مباحث کلی تعلیم و تربیت اسلامی را بیان کند. بدین‌منظور مطالب کتاب را در شش فصل به شرح زیر به نگارش درآورده است. موضوع و اهمیت تعلیم و تربیت؛ اهداف تعلیم و تربیت؛ اصول تربیت اسلامی: زمینه‌های تربیت؛ مراحل تعلیم و تربیت و راه‌ها و روش‌های تعلیم و تربیت اسلامی.