تکلیف گرایی در سیره امام خمینی قدس سره و امام خامنه ای دام ظله

نگاه ویژه به سیره امام خمینی و مقام معظم رهبری  با رویکرد تکلیف گرایانه بدان سبب ضرورت دارد که هم علت رفتارهای آنها روشن شود و هم ثمرۀ کار ایشان الگویی مناسب برای افرادی باشد که به دنبال ادای تکلیف در همه شئون زندگی اند با این رویکرد پروژه تدوین متن حاضر کلیدخورد.
قبل از هر چیز لازم بود معنا و مفهوم تکلیف و تکلیف گرایی روشن شود،  که این کار در بخش اول انجام شد و سپس سیره این دو رهبر فرزانه بررسی شود که در بخش دوم این بررسی صورت گرفت اما چون سیره بسیار مفصل بود در هفت فصل مجزا دسته بندی و بررسی گردید مسائل ،فردی ،خانوادگی،اجتماعی ،فرهنگی ،سیاسی سازمانی و جهانی

هر چند در رسیدن به این دو هدف والا در حدی که نقیصه ای نداشته باشد موفق نبوده باشیم این نوشتار تلاشی است مخلصانه برای راهیابی به این آرمان مقدس.

پیروزی انقلاب اسلامی را می توان نقطه عطف تحولات ایران معاصر قلمداد کرد و بر این اساس، تاریخ ایران را به دو دوره ی قبل و بعد از انقلاب تقسیم کرد.
این انقلاب بزرگ علاوه بر رهایی ملت ایران از سلطه حکومت شاهنشاهی 2500 ساله ، خط پایانی بر سلطه 200 ساله استعمار و استکبار بر ایران نیز کشید و از این جهت، از اهمیت شایان توجهی در میان اندیشمندان و افکار عمومی جهانی برخوردار است.

اثرگذاری ، بازتاب و پیامدهای داخلی، منطقه ای و بین المللی انقلاب اسلامی پس از 43 سال از پیروزی آن، باعث شده که این انقلاب بزرگ همچنان در محافل علمی و رسانه ای مورد توجه قرار داشته باشد و تحلیل های گوناگونی درباره تاریخ، ابعاد و زوایا و آثار انقلاب ارائه شود که پاره ای از آن ها با واقعیت های انقلاب در تضاد است.
کم کاری و بعضاً بی توجهی نهادها و مجامع علمی داخلی در زمینه تبیین انقلاب اسلامی از سویی و تمرکز دشمنان انقلاب، به ویژه نظام استکباری آمریکا، بر فعالیت های رسانه ای و پژوهشی و راه اندازی نبرد روایت ها، زمینه را برای تحریف این انقلاب بزرگ فراهم کرده است.

یکی از ابعاد تحریف انقلاب اسلامی، تاریخ انقلاب و تحولات منجر به پیروزی آن و پس از پیروزی تاکنون است.در میان این تحولات ، تسخیر لانه جاسوسی آمریکا از اهمیت بالایی برخوردار است که از سوی حضرت امام (ره) انقلاب دوم نامیده شد.
در واقع با انقلاب اول، ملت ایران از سلطه استبداد رهایی یافت و با انقلاب دوم از سلطه استکبار.

ایده محوری و هدف اصلی این کتاب، بررسی نحوه مواجهه آمریکا با انقلاب اسلامی است و تبیین این موضوع با تکیه بر اسناد لانه جاسوسی که توسط دانشجویان تسخیر کننده منتشر شده است ، خط بطلانی بر این ادعا ها خواهد کشید.

مقطع زمانی مورد بررسی از اواسط سال 1357 تا تسخیر لانه جاسوسی در 13 آبان 1358 است.
لذا این نوشتار در پی تبیین این سوال است که آمریکایی ها ادعا می کردند انقلاب ایران را به رسمیت شناخته اندو می خواهند با انقلابیون کار کنند.
طبق اسناد سفارت آن ها در ایران در این مدت نسبت به انقلاب اسلامی و ایران چه رفتاری داشتند؟
بر اساس اسناد لانه جاسوسی در این مقطع مهم و سرنوشت ساز، آمریکا سه راهبرد در قبال انقلاب اسلامی داشته است که به شرح زیر است:
الف) حمایت قاطع از رژیم پهلوی تا آخرین لحظه؛
ب) نفوذ در انقلاب اسلامی و تقویت و برکشیدن جریان همسو با آمریکا؛
پ) تقابل با انقلاب اسلامی و تلاش در جهت براندازی آن.

در مطالب پیش رو با تکیه بر اسناد لانه جاسوسی، به تشریح راهبردهای فوق پرداخته و در صورت لزوم به تحلیل ها و خاطرات مقامات آمریکایی در آن مقطع از جمله سایروس ونس، وزیر خارجه، برژینسکی مشاور امنیت ملی و سولیوان، سفیر آمریکا در ایران نیز رجوع خواهد شد.