حق و باطل به عنوان دو مفهوم متقابل در ادبیات بشر، عمری به قدمت تاریخ دارند؛ به گونه ای که گفته اند از آغاز تاریخ، نبردی دائمی بین آن دو برقرار بوده است.
نکته جالب این است که تقریبا همه مردم، خود را حق و حق مدار به حساب آورده، تلاش می کنند تا بینش، گرایش و رفتار و عمل خود را به «حق» متصف نمایند؛ حتی ظالمان و فاسدان، دیکتاتورها و روسیاهان تاریخ از فرعون، نمرود، یزید و معاویه تا هیتلر و صدام نه تنها خود را مستثنا نمی کنند و عوام فریبانه خود را بر حق می شمارند بلکه فراتر از آنف جریان حقی را که در مقابل آنها صف کشیده باطل معرفی می کنند.

کتاب حاضر در دو فصل به بررسی این موضوع می پردازد.