موضوع کتاب حاضر، بررسی جایگاه «مصلحت» در مسائل سیاسی، اجتماعی و فقهی شیعه و کارکردهای آن در نظام جمهوری اسلامی ایران است. در این نوشتار ابتدا کلیاتی در زمینه مفهوم مصلحت از دیدگاه فقیهان و متکلمان ارائه شده و سپس انواع و مراتب مصلحت، نسبت بین عقل و مصلحت، نسبت بین عرف و مصلحت، انواع حکم و ویژگی های حکم حکومتی بیان گردیده است.

در ادامه نویسنده به جایگاه و کاربردهای عنصر مصلحت در فقه شیعه و اهل سنت اشاره کرده و دیدگاه های آنان را در این زمینه مقایسه نموده است. وی همچنین به اعمال مصلحت در سیاست گذاری و اداره حکومت در دوران رهبری امام خمینی و آیت الله سید علی خامنه ای اشاره کرده و نمونه هایی از استفاده از مصلحت در سیاست خارجی را در طول دوران برپایی نظام جمهوری اسلامی در ایران معرفی نموده و جایگاه ولایت فقیه در این نظام حکومتی و رابطه آن با مصلحت را بررسی کرده است.