هر چند دین اسلام در جزیره العرب ظهور یافت، ولی در آنجا محصور نماند و آموزه های حیات بخش آن در مدت کوتاهی بر بخش گسترده ای از عالم از جمله ایران پرتو افکند.
جامعه ایران، که از درون دچار انحطاط_ به خصوص در حوزه ی اعتقادی و فرهنگی_گشته بود، انتظار دینی میکشید تا به تمسک به آن، خویشتن را از اسارت اعتقادات خرافی و ستمهای اجتماعی حاکم نجات بخشد.
با ورود اسلام به ایران این انتظار به سر آمد. تعالیم انسان ساز دین اسلام، اندیشه های نوین و دیگر جذابیتهای این شریعت حیات بخش، به خصوص مساوات جویی و عدالت محوری آن، اشتیاق ایرانیان را_که تشنه عدالت اجتماعی بودند_ به دین اسلام دو چندان ساخت.
در این نوشتار سعی شده این حقایق تحلیل و بررسی شوند و تعامل میان اسلام و ایران تبیین گردد.

موضوع کتاب حاضر، بررسی ویژگی های «فتنه» در جامعه اسلامی از دیدگاه امام علی (ع) است که با محوریت کتاب نهج البلاغه سامان داده شده است. نگارنده در ابتدا پس از بررسی معنایی، به تشریح ماهیت فتنه پرداخته و بر اساس خطبه های 93 و 151 نهج البلاغه، 23 ویژگی آن را بیان می نماید. مراحل فتنه انگیزی که از آن به دوران جنینی، تولد و رشد و فرجام فتنه تعبیر شده است در ادامه مورد توجه قرار گرفته و سپس ریشه ها و بسترهای ظهور فتنه تبیین گردیده است. سلب امنیت و آرامش و ایجاد تردید در باورهای دینی برخی از آثار فتنه هستند که نگارنده در دنباله بدان پرداخته و هویت فتنه گران و حامیان آن ها در خلال جنگ های علی (ع) تبیین گردیده است. پس از اشاره به اهداف و شیوه های فتنه گری، راه های رهایی از آن بیان شده و سیره امام (ع) در برخورد با این گروه بررسی شده است.