موضوع نوشتار حاضر، بررسی و واکاوی اصطلاح «اصول گرایی» و آشنایی با ریشه، اساس، معیارها و شاخص های این جریان سیاسی در ایران است. این اصطلاح از جمله واژه هایی بود که از دهه 80 به بعد به مجموعه عظیمی از تشکل ها و جریان ها اطلاق گردید که با شعار بازگشت به اسلام ناب و اصول و معیارهای خط امام در برابر جبهه اصلاح طلبان وارد عرصه سیاسی کشور گردید.

در این راستا علاوه بر تبارشناسی و تبیین معیارهای این جریان، به مقایسه آن با دیگر گفتمان ها و همچنین بررسی پیشینه گفتمان های دینی در تاریخ معاصر ایران و خاورمیانه پرداخته شده و پس از واکاوی نقش مردم و دولت در تحقق اصول گرایی به دست آوردهای اصول گرایی اشاره شده و آسیب شناسی آن نیز در دستور کار مولف قرار گرفته است.